www.hildehermans8.com
Videomaker: Rik Terlyn. Kunstkoppen is een project dat tot stand kwam als alternatief na het uitstellen van de Kunstroute 2020 en is een samenwerking tussen IGCS en CC Het Gasthuis.
Met de uitreiking van haar vijfentwintigste Kunstprijs markeert de Cultuurraad een bijzonder moment in het culturele landschap van Aarschot. Deze jubileumeditie eert Hilde Hermans, een kunstenaar wiens oeuvre zich beweegt tussen meerdere disciplines en materialen, tussen het tastbare en het vluchtige.
Hermans werkt met wat overblijft. Met klei, was, porselein, papier, textiel, restanten — materialen die op het eerste gezicht vergankelijk lijken, maar in haar handen een nieuw gewicht krijgen. Ze tekent, schildert, boetseert, etst. Haar praktijk is gelaagd, intuïtief en tijdsgevoelig: sporen, fragmenten, herinneringen worden bijeengebracht in beelden die raken aan zowel het persoonlijke als het universele. Ze tast af, spaart, reconstrueert — en nodigt de toeschouwer uit om te kijken naar wat doorgaans over het hoofd wordt gezien.
Huidhonger
Hilde Hermans maakte een afgietsel met siliconen van haar Jasmijnboom thuis. Als een pleister, een verband, wikkelt ze de huid van de Jasmijnboom rond de verloren stam. Als troost, als helende kompres, als huid op huid, om warmte en nieuw leven te geven. De wikkel is gehecht met cordonnet, een sterke katoenen draad. De steken zijn zichtbaar als een litteken dat stilaan zal vervagen. De wikkel is als een korset, hij geeft steun. AL is het proces hier eerder symbolisch.
Een broze stam met schijnbaar stilgevallen leven, de boom mag blijven staan, zo zegt het hedendaagse natuurbeheer. Afgestorven takken, omgewaaide stammen, dode bomen ze genereren nieuw leven. In alle hoeken en kronkels van takken en schors kunnen planten en insecten zich nestelen en voldoende voedsel vinden om goed te gedijen.
Losse eindjes
Hilde Hermans maakt uitstapjes naar vele disciplines maar verlaat nooit de grafiek. Al is de vertaling naar patronen van kledingstukken een bijzondere grafische excursie. Vormen, stippellijnen, stiklijnen, driegdraad en krijtlijnen, ze zijn de onderdanige getuigen van iets anders. Ze verwijzen dienstbaar naar wat gemaakt wordt, het kledingstuk. Zo zijn ze een uniek stukje grafiek. Als een geheime code. Voor ingewijden. Een handleiding voor handelingen.
P’tite histoire
Josse Van Kerckhoven (1899-1983)
Hier wordt het persoonlijk. De eerbiedwaardige familie van wijlen notaris Godfried Van Kerckhoven komt in beeld. Normaal gezien zou hun geschiedenis in de privésfeer blijven ware het niet dat er over hen heel wat te vinden is in het digitale ‘Museum-Aarschot”, eerder een schatkamer dan een reguliere site. Pieter Van Kerckhoven, zoon van de notaris, beheert de website en voegt geregeld weetjes toe in de familie-kroniek. Zodoende ontmoeten we er ook Tante Jos.
Tante Jos was het buitenbeentje van de zeven ongehuwde tantes. Ze droeg liefst een mannenkostuum en rookte sigaren. Met haar kapsel à la garçonne zouden we haar in deze tijd “queer” noemen. Een bijzonder persoon die elke dag twee broden kocht om aan de vogels in de tuin te geven. – Josée Lehon kunsthistorica