<< IX Echtgenoten zijn zo tijdrovend
« Disciplina vitae scip”
« Onderwijs is een staf voor het leven »
Frie gaat eerst naar het Sint-Jozefscollege in Aarschot, daarna in het Sint-Michielscollege in Brasschaat.
Vierde Latijnse in het Sint-Jozefscollege te Aarschot (1945-1946)
Dankzij zijn studierichting Latijn-Grieks komt Frie in aanraking met de grondslagen van onze beschaving. Hij maakt kennis met geïnspireerde dichters, interessante filosofen en kritische geschiedschrijvers. Frie kent vele Latijnse-en Griekse spreuken-en wijsheden uit het hoofd. Hij heeft altijd een schriftje opzak, waarin hij spreuken noteert (Vandaar heel wat spreuken in dit portret).
“Doe uw best, want God doet al lang niet meer de rest” – Koen Geens
Retorica Latijn-Grieks in het Sint-Michielscollege te Brasschaat
Na de retorica (zesde klas van de klassieke of Latijn-Griekse humaniora) begeeft Frie zich naar de campus van de KU Leuven om zich, naar de wil van zijn ouders, in te schrijven voor de richting Handelswetenschappen. Het doel is dat hij de stoffenzaak zal verder zetten. Maar wanneer Frie het idee heeft dat er weinig te kiezen valt zonder de tantes, heeft hij daar helemaal gelijk in. Ook daar mengen de tantes zich. Hun kennis hoogleraar wacht Frie op aan de inschrijvingsbalie en maant hem aan om voor rechten te kiezen.
In dit hoekhuis op de Oude Markt te Leuven, dat uitkomt in de Parijsstraat, gaat Frie op kot bij zijn tantes. Het zijn hoofdzakelijk studenten geneeskunde die daar in ruime en verzorgde kamers verblijven. Kerstmis en Nieuwjaar worden gevierd tussen levensgrote kerstbeelden. De tantes serveren op een Pleyel klavier romige Belle époque melodieën. Margaretha gaat voor ‘Prière d’une Vièrge’.
Margaretha heeft een niet te onderschatten positieve invloed op de studies van Frie aan de KU Leuven. Zij bepaalt en beperkt zijn studentenleven: naar de les gaan, blokken en bidden luidt de onveranderlijke boodschap. «Streng zijn is ook een vorm van liefde.»
“L’homme, plus il étudie, plus il devient humble, car à mesure qu’il apprend, il découvre l’immensité de son ignorance.” – Aristote
Mia zit achteraan rechts van de zuster in de kleuterschool van Meulenberg-Houthalen.
“Après le pain, l’éducation est le premier besoin d’un peuple.” – G. Danton (1759-1794)
Mia wordt Nederlandstalig opgevoed en gaat naar het Brusselse internaat ‘les Dames de Marie’ waar ze Frans leert. Mia praat ook een aardig mondje Duits en Engels en mag om de drie weken een weekend naar huis. “Les élèves de l’Institut des Dames de Marie sont destinées à être de bonnes épouses: elles apprennent les tâches ménagères à étudier l’art et la musique. La population est composée des filles de la bourgeoisie ou de l’aristocratie.” Een anekdote door Mia verteld: “Op een vrijdagavond geraakte ik niet meer thuis omdat ik in de Naamsestraat al mijn zakgeld aan een paar schoenen had uitgegeven. Schoorvoetend informeerde ik aan de loketbediende van Brussel-Noord mijn penarie uit. De minzame heer bezorgde mij een gratis treinticket. De volgende week gaf ik de loketbediende een briefomslag met het reisbedrag, een bedankingskaart en een doos Corps-Diplomatique sigaren.” – Mia
Na de humaniora volgt Mia twee jaar opleiding directie-secretaresse aan l’Institut Saint-Jean. Mia houdt van moderne en licht klassieke muziek, en van jodelen. Vooral piano speelt een belangrijke rol binnen het gezin. Bij elk feest speelt Mia piano en jodelt.
Portret van Erasmus 1528 – Hans Holbein de jongere (1497-1543)
“C’est bien la pire folie que de vouloir être sage dans un monde de fous.” Erasmus, L’éloge de la folie, 1511
Een anekdote door Mia: “Pieter moest op prentjes tonen wat mama’s zoal doen: poetsen, koken, wassen, planten. Hij wees er op dat zijn mama alleen maar gaat winkelen in Brussel, zij doet veel geld op want bij ons steken de schuiven vol geld. Ik kon het in de kleuterschool komen uitleggen.” – Mia Het was Anna die de kinderen meestal naar school bracht en kwam halen.
“Ik heb me altijd anders gevoeld, maar kon er nooit de vinger opleggen wat het was. Waarom ik niet meekwam op school. Moeite had met vriendjes maken.” – Pieter
Het zesde studiejaar passeert Pieter als intern bij de Jezuieten in Turnhout. “We schreven met vulpen en koningsblauwe inkt maar ik stak er paarse inkt in en daarvoor trok de leraar voor elke taak en toets een punt af.” – Pieter
Na een jaar Jezuieten komt Pieter terug naar Aarschot.
notarissen werden slachtoffer van de guillotine (1793-1794)
In ’t college wordt tijdens de geschiedenisles al jubilerend onderwezen dat de Franse koninklijke familie en omgeving waarbij notarissen behoren, langs de guillotine passeerden. Pieter wordt bij godsdienst gevraagt een tekst voor te lezen waarin staat dat het oneerlijk is dat een notaris zoveel meer verdient dan een poetsvrow. Pieter trekt zich meer en meer terug van het school gebeuren en probeert zichzelf wat bij te scholen. In de bibliotheek van Aarschot komt hij de tsaren tegen die op de duur hetzelfde lot beschoren waren als de Franse kroondragers. Toch zal Rusland Pieter blijven fascineren.
“Tegen dat ’t terug revolutie is zullen ze mij als eerste komen halen.” – Frie
Alfons Van Hool (1929-2013), Mia, Irène Valkeniers
Frie gaat er prat op dat hij met Fons Van Hool uit het dorp van de bus, Koningshooikt op kostschool zat. In 1947 werd Fons uit de klas gehaald om stamvader Bernard (1902-1974), een inventieve koetswerkbouwer voor bussen en commercieel transport te assisteren. Fons hielp het bedrijf van zijn vader te evolueren van een kleine carosseriebouwer naar een volwaardige innovatieve busbouwer met een enorme groei. Het begin van een internationaal succesverhaal.
Godfried sponsort Pieters’ vrachtwagen-en autobus rijbewijs droom. “Gui dan mui rap in Irak met de camion gaan rij’jen as kannonne vliejes.” – Frie Zijn eerste en laatste toer brengt zorgeloze buschauffeur Pieter naar Parijs met Chinezen. “Pieter, you don’t look and don’t behave like a busdriver…” ’s Avonds bedisselen de Chinese toeristen en Pieter om zonder de gids met de bus te genieten van de lichtstad. Bij thuiskomst moet Pieter de contactsleutel definitief inleveren. Mia ment Pieter naar de Van Hool fabriek om daar nieuwbakken bussen aan buitenlandse klanten te showen. Van Hool leidt Pieter rond in zijn productiebedrijf maar besluit dat Pieter beter wordt in de creatieve sector. Frie herhaalt om niet op te geven, dat een briljant student zijn geen garantie is voor een top-carrière. De huidige upper class waren vaak middelmatige studenten.
“Ge had beter gestudeerd als ge naar ’t school moest gaan. Waar komt ge nu nog mee af.” – Mia
Na twee jaar cursus Russisch werkt Pieter voor enkele maanden in de Hermitage van Petersburg. (2015)
Please don’t send me back to the wolves but feed me to the bears. (Petersburg, 2015)
‘New symbollism’ – Innocent Dreams of a red settee – a few scenes from the life of Minotaur – Anastasia Neliubina – St. Petersburg (1997)
Anastasia resideert Pieter anderhalve maand in Petersburg. Dagelijks focust de artieste languit op haar rode chaise longue zo geconcentreerd op doelstellingen dat die volgens haar zonder een krimp uit te zetten verwezenlijkt worden. De kunstenares maant Pieter aan de nobele kunst van het nietsdoen te omarmen.
XI Pro Rege >>>